80

یادداشت دیشب که نتونستم تمومش کنم:

"حالم بده. امروز تصادفاً به یکی از کاربرهای کورا که NPD (اختلال شخصیت خودشیفته) داره برخوردم و نشستم تا الان پاسخ هاش به پرسش های مربوط به این اختلال یا پاسخ هایی که از دیگران شیر کرده روُ خوندم. هنوز پیجش تو مرورگرم بازه (این کاربر جزو معدود نارسیست هاییه که از اختلالش آگاهه و می دونه که مشکل داره. نوشته هاش برای هر کسی که می خواد از این اختلال سردربیاره و افراد مبتلا بهش روُ درک کنه، مفیده.). حالم بده چون یاد دوستِ سابقم افتادم. هرگز نمی تونم ادعا کنم دوستِ سابقم (از این که مجبورم با یک "م" این فرد روُ به گذشته ی خودم نسبت بدم حس بدی دارم.) به اختلال شخصیت خوشیفته مبتلا بود یا نه، چون نه صلاحیت دیاگنوز کردن دارم، نه به اندازه ی کافی از زندگیش اطلاعات در دست دارم (هر چند خیلی بهش نزدیک شدم.)، مخصوصاً از دوران کودکی و نوع تربیتش هیچی نمی دونم. در عین حال، کاملاً روشنه که لول خودشیفتگیش از حد نرمال بالاتر بود، شاید خیلی بالاتر. یعنی هر چند وماً اِن دی پی نیست، بی بروبرگرد شخصیت ناسالمی داشت. و من حالم بد شد چون یاد اون افتادم، و از طرفی با خوندن نوشته های اون کاربر نسبت به این اختلال بینش بیشتری پیدا کردم. الان نمی دونم باید چه حسی نسبت به دوستِ سابقم داشته باشم، نمی دونم باید چه حسی نسبت به افراد خودشیفته (چه اِن دی پی، چه غیر اِن دی پی) داشته باشم. سردرگمم." 

     فردا همه ی تاپیک های مربوط به خودشیفتگی و ان دی پی و حتی اختلال های شخصیت روُُ آنفالو می کنم.