109

به مامانم گفتم چراغوُ خاموش کن میخوام بخوابم. دروغ گفتم؛ چراغ خاموشه، ولی من مثل معتادا دارم با گوشیم ور میرم. به شب نخوابیدن اعتیاد دارم. با خواب بعدازظهر مشکلی ندارم، ولی با خواب شب خصومت ناخودآگاه عجیبی دارم. امروز بعدازظهر نشسته چرت زدم، و حیف که گردنم درد گرفت، وگرنه یه کیف کوتاه حسابی می بردم از زندگی کوفتیم. حیف. چه با حرص میگم حیف. 

     گفت شب نخوابیدن، یاد یکی از رمان هایی که چند سال پیش خوندم افتادم. فکر می کنم رمان نوجوانان بود. اسمش مرد تکثیر شده. اسم کاراکتر اصلی رمان، ترتولیانوُ ماکسیموُ آفونزو. اسم کوچیکش، یعنی ترتولیانوُ، تو ایتالیایی معنای شب-نخواب میده (اگه درست یادم مونده باشه، نویسنده ایتالیایی زبان بود.). منم مدتیه شب-نخوابم، و مدت خیلی طولانی تریه که خوابِ-شب-ستیزم. ستیزه دارم با خواب شب. کاش می دونستم چه مرگمه، فیکسش می کردم.