101

این طور که متوجه شدم، موزیک گوش دادنِِ من تقریباً همیشه با خیالپردازی همراهه و خیالپردازی زیاد در دراز مدت روی عملکرد و روحیه ام أثیر منفی میذاره. شوربختانه از اون جایی که نمیتونم خیال پردازی هام روُ به طور مستقیم کنترل کنم، مجبورم از راه غیرمستقیم وارد عمل بشم و عامل محرک روُ حذف کنم؛ تو این مورد، یعنی موزیک گوش ندم. ولی خب نمی تونم که اصلاً موزیک گوش ندم؛ دلم برای دیوید، ملیسا، رابرت، شاروُن، سوزی، و بقیه تنگ میشه. نمی تونم به طور کامل قطعش کنم، پس فقط از فراوانیش کم می کنم؛ مثلاً حداکثر هفته ای یک بار گوش میدم. اما این نسخه یه اشکال داره، و اونم اینه که بدون موزیک نمی تونم ورزش کنم. اگه بگردم می تونم چند تا موزیک بی کلام که به قول دوستم "چرت" نباشه پیدا کنم. باکلام بودن موزیک قوی ترین و شاید تنها عنصر موزیکه که قوه ی خیال پردازی منوُ تحریک می کنه، برای همین فکر نمی کنم موزیک بیکلام مشکلی ایجاد کنه. نه، نگم قوه، بهتره بگم مکانیزم دفاعی؛ مکانیزم دفاعی لعنتی که وقتی بچه بودم نذاشت من از تنهایی عاطفی دق کنم، ولی حالا مدت هاست با این که همچنان داره رسالتش در حفظ ارگانیسم که من باشم روُ به انجام می رسونه، شده تیغ دولبه و از پشت بهم زخم می زنه.